Kamp Westerbork zal voor eeuwig in het nationale geheugen gegrift blijven als het 'Durchgangslager' voor Nederlandse joden naar de Duitse vernietigingskampen gedurende de Tweede Wereldoorlog. Het kamp kent echter een voor velen onbekende en langere geschiedenis. In 1939 wordt het barakkenkamp geopend voor opvang van joodse vluchtelingen uit nazi-Duitsland. Onmiddellijk na de bevrijding in 1945 wordt het kamp gebruikt als interneringskamp voor Nederlandse collaborateurs. Op 1 december 1948 sluit het 'Bewarings- en Verblijfskamp' zijn poorten, waarna het kamp wordt gebruikt voor de opvang van Indische Nederlanders en woonoord voor Molukkers. Guido Abuys en Bas Korholt, respectievelijk conservator en onderzoeker bij het Herinneringscentrum Kamp Westerbork, beschrijven in dit boek voor het eerst de trieste geschiedenis van het interneringskamp voor politieke delinquenten gedurende de periode 1945-1948. Het is een onbekende, maar ook bizarre geschiedenis: waar op 12 april 1945 de 876 Joodse gevangenen in het Durchgangslager Westerbork werden bevrijd, stroomden binnen twee weken de eersten van 8.000 NSB'ers, SS'ers en andere van collaboratie verdachte mensen hetzelfde kamp binnen. De eerste na-oorlogse maanden in het kamp werden getekend door uiterst slechte leefomstandig-heden, onvoldoende voorzieningen en psychische en fysieke mishandelingen. Bijna 100 'foute' geïnterneerden overleefden dit niet. Geïnterneerden, kinderen van 'foute' ouders, Joodse kampoverlevenden, bewakers, personeel en omstanders vertellen over de tot nu toe nog onbeschreven episode uit de kamphistorie. Hun persoonlijke verhalen in dit boek, ontluisterend, emotioneel en confronterend, maken duidelijk wat het naoorlogse kampbestaan in een mensenleven betekende. Voor velen - zelfs na al die jaren na de bevrijding (!) - is de Tweede Wereldoorlog nog steeds niet ten einde.