Misdaadjournalist Cees Koring vertelt de roemruchte geschiedenis van het bekende politiebureau in het Amsterdamse Wallengebied, dat ooit tot ‘het afvoerputje van de samenleving,’ werd bestempeld. Bureau Warmoesstraat biedt een blik in een wereld die niet meer bestaat en schetst een ontluisterend beeld van het Red Light District anno nu. Decennialang was Bureau Warmoesstraat onlosmakelijk verbonden met prostitutie, gokken en drugs in de Amsterdamse rosse buurt. Het is inmiddels ruim twintig jaar geleden dat Nederlandse bekendste politiepost werd gesloten. Dienders, hoeren, ondernemers en oude penoze vertellen over vroeger: de strijd om de macht op de Zeedijk, moorden op agenten en prostituees, criminele afrekeningen onder Chinezen en zware corruptie. Het zijn de roerige jaren waarin de Zeedijk en de Wallen worden bevolkt door illustere figuren als Magere Josje, Joden Jopie, Frits van de Wereld, Mien van Haring Arie, Vette Lap, Chinese Annie en Cor Kut. Ook proeft Koring de sfeer van nu. De afgelopen decennia veranderde de sfeer in postdistrict 1012 zeer ingrijpend. Zo werden veel peeskamers gesloten en groeide de overweldigende stroom toeristen uit tot een plaag. Voetje voor voetje schuifelt men nu langs de grachten. De Wallen nieuwe stijl zijn ‘een soort Efteling waar je hekken omheen en kassa’s bij zou moeten plaatsen’. (fragment) ‘Doe mij maar een likeurtje Neuken,’ zei de man in het proeflokaal. ‘Hier op de Wallen kan en mag toch alles?’ ‘Dat bureau Warmoesstraat meer is dan een romantisch icoon in een woelige periode heeft Cees Koring heel goed begrepen’ – John van den Heuvel in zijn voorwoord Oud-Telegraafverslaggever Cees Koring (1944) wordt de nestor van de vaderlandse misdaadjournalistiek genoemd. Zijn artikelen over misdaad trokken landelijke aandacht. Hij was de leermeester van Peter R. de Vries en John van den Heuvel.