Een Nederlandse jongen in het Vreemdelingenlegioen en de buitenlandse geheime dienst Sergeant Baraka vertelt een verhaal dat maar zelden kan worden opgetekend. En al helemaal niet uit de mond van een Nederlander. Precies in de tijd dat de 23-jarige Wim Vaal vanuit Apeldoorn te voet aankomt in Frankrijk en zich meldt bij het Vreemdelingenlegioen nemen in Algerije rebellen voor het eerst de wapens op tegen het koloniale Franse bewind. Wim Vaals kansen om de uitzonderlijk zware opleiding van het Légion en de volgende vier jaar actieve dienst te overleven zijn ruwweg een op vijf. Hij doorstaat de opleiding en als parachutist in het Légion neemt Vaal deel aan de beruchte invasie bij het Suezkanaal. Tijdens tientallen militaire operaties in Algerije ziet hij vele kameraden sneuvelen, raakt drie maal gewond en wordt drie maal onderscheiden. Veel sneller dan gebruikelijk schopt de Nederlander het tot de rang van sergeant. De Arabische eretitel ‘Baraka’ verwerft Vaal tijdens zijn laatste maanden in het Légion, als hij telkens weer in de voorste linie werd ingezet. Terwijl om hen heen zijn kameraden een voor een vallen, weigert hij eenvoudigweg het loodje te leggen. Wim Vaal wordt zo de legendarische Sergeant Baraka: de ‘onkwetsbare’ sergeant uit Nederland. Na zijn afzwaaien helpt de BVD mee om de stateloze Wim Vaal in de armen te drijven van de Amerikaanse CIA en de Franse geheime dienst. Daar geeft hij nog eens tien jaar van zijn leven voor ‘het behoud van de vrije wereld’. Een maand voor zijn overlijden in 2004 ontvangt hij de hoogste Franse militaire onderscheiding, de Médaille Militaire. Wim Vaal vertelde het ongelooflijke verhaal van zijn jaren in het Légion en wat er daarna gebeurde aan journalist Peter Dicker. Wim Vaal: ‘Als ik aan vreemden vertel wat ik in mijn leven heb meegemaakt zie je in hun ogen dat het allemaal niet te bevatten is’ Peter Dicker (1952) werkte 25 jaar als journalist en binnen- en buitenland. Hij is onder meer auteur van de monografie Slauerhoff Slodderhoff en de romans Curaçao, eiland in de stroom en Ithaka. Zijn prozagedicht Otzens Happy Hour werd bekroond met de jaarprijs van het Corps Consulaire van Curaçao.