Risico's en redelijkheid is een verkenning naar een rijksbreed beoordelingskader voor de toelaatbaarheid van fysieke veiligheidsrisico's in Nederland. De auteurs laten door middel van een historische analyse van het fysieke veiligheidsbeleid zien dat de overheid een steeds grotere verantwoordelijkheid heeft gekregen voor de fysieke veiligheid van haar burgers. Momenteel lijkt die verantwoordelijkheid in beleid en rechtspraak zover te gaan dat de overheid zelfs onbekende risico's moet voorkomen. De keerzijde hiervan is een symbolisch en paternalistisch fysiek veiligheidsbeleid.
De auteurs pleiten voor een herijking van de verantwoordelijkheidsverdeling tussen burger en overheid. Deze herijking is gebaseerd op de rationaliteit van de burger die zelf vrijwillig mag kiezen om (extra) risico's te lopen, de democratische besluitvorming over onvrijwillige risico's en de grenzen aan veiligheidsbeleid, en het uitgangspunt dat de burger zelf zijn schade draagt. Besluitvorming over fysieke veiligheidsrisico's zou moeten geschieden op basis van een wetenschappelijke kosten-batenanalyse, verricht door een daartoe aangewezen overheidsorgaan. Ook doen de auteurs een concreet voorstel voor drie beslisregels voor de beoordeling van nieuwe en bestaande risico's en voor maximalisatie van de kosten van veiligheidsbeleid. Dit voorstel wordt toegepast op een aantal actuele casus.