In 1940 werd het Prins Bernhard Cultuurfonds opgericht als 'Spitfirefonds'. De bedoeling was geld in te zamelen voor de strijd van de geallieerden tegen de Duitsers. Na de oorlog maakte het een doorstart als fonds voor de cultuurfinanciering. Met een landelijk bureau in Amsterdam en afdelingen ('Anjerfondsen') in alle provincies en de drie grote steden Amsterdam, Rotterdam en Den Haag kon het Prins Bernhard Cultuurfonds al snel duizenden culturele activiteiten per jaar steunen. Van de dorpsfanfare tot het Koninklijk Concertgebouworkest, van de plaatselijke volksdansclub tot het Nationaal Ballet, van Jenevermuseum tot Rijksmuseum en van buurtfestival tot Holland Festival. Sinds midden jaren zeventig richt het fonds zich ook op het natuurbehoud, en tegenwoordig specialiseert het zich bovendien in het geven van adviezen over mecenaat. In Een mecenas van belang beschrijven Gert-Jan Johannes en Arno Neele de lotgevallen van dit breed georiënteerde cultuurfonds sinds de oprichting. Daarmee geeft het boek ook een indruk van de verrassende rijkdom en veelzijdigheid van de Nederlandse cultuur, en van de veranderingen die zich de afgelopen 75 jaar hebben voorgedaan in het culturele landschap. Daarnaast besteden de auteurs veel aandacht aan een vraag die in de recente periode van bezuinigingen steeds urgenter werd, niet alleen voor het Prins Bernhard Cultuurfonds maar voor de hele filantropische en culturele sector: wat is het belang (de impact) van onze activiteiten? De auteurs zijn verbonden aan de faculteit Geesteswetenschappen van de Universiteit Utrecht.