De jonge Cees Buddingh' bedacht de Blauwbilgorgel terwijl hij in het sanatorium Zonnegloren lag, waar hij behandeld werd voor tbc. Daar vertelde een vriendin hem over een verhaal dat zij in een Engels kinderboek had gelezen. Daarin vervulde de Bluebillgurgle een rol. Cees Buddingh' maakte daar in het Nederlands de Blauwbilgorgel van. Die werd dus bijna zeventig jaar geleden bedacht. Veel later volgden meer wezens waar Buddingh' gedichten over zou schrijven: de Bozbezbozzel, de Zwalm, de Jenk, de vogel Kraps, de Popokatepee, de Krillemonus en de Blokfluithaas. Het werden er bijna tachtig. Buddingh' noemde de gedichten Gorgelrijmen. Katinka van Haren kwam in 2007 in aanraking met de Gorgelrijmen. Geraakt door de taal maakte ze nog datzelfde jaar een grote collage van Buddingh's eerste Gorgelwezen, de Blauwbilgorgel. Uiteindelijk werden 40 wezens door haar vereeuwigd.