Armando (1929) en Aaron van Erp (1978). Twee schilders. Twee generaties met bijna vijftig jaar tussen hen in. Kunsthistoricus Yvonne Ploum legt het oeuvre van Armando en Aaron van Erp naast elkaar en werpt licht op de overeenkomsten en de verschillen. Over de ontelbare manieren waarop de ene mens voor de andere mens een wolf kan zijn.
Filosoof Katja Rodenburg verdiept zich in de indringende ervaring die het werk van Aaron van Erp bij de toeschouwer kan oproepen. Misschien zijn de schilderijen helemaal niet zo vreemd voor ons, maar juist te herkenbaar? Over de horror van het dagelijkse leven.