De ambitieuze dominee G.H. Kersten vervulde in de eerste decennia van de twintigste eeuw een pioniersrol bij de organisatie van de bevindelijke gereformeerden. De jonge schoolmeester Piet Kuijt werd gegrepen door de idealen van Kersten en startte in 1944 in het Zeeuwse Krabbendijke een onderwijzersopleiding. Het netwerk van Kerstenscholen kon nu voorzien worden van onderwijzers die volgens de eigen beginselen waren opgeleid. De Driestar werd een belangrijk emancipatie-instituut van de bevindelijk gereformeerden. Ze zette de toon voor de organisatie van de reformatorische zuil en was een kweekplaats voor de toekomstige leiders van de zuil.

Piet Kuijt ging op zoek naar een eigen reformatorische vormgevingsideaal, waarbij hij zich nadrukkelijk wilde onderscheiden van de neogereformeerde pedagogische traditie die aan de Vrije Universiteit onder leiding van professor Jan Waterink opgang maakte. Hij liet zich inspireren door de reformpedagogiek en de Duitse godsdienstpedagoog Hugo Gotthard Bloth. Tegelijkertijd probeerde hij zijn leerlingen in de internaten zo veel als mogelijk af te schermen van de 'wereld' en haar verleidingen.

Dit boek beschrijft de geschiedenis van de periode 1910 tot 1975. Het maakt deel uit van een tweedelige studie waarin een eeuw reformatorische onderwijsgeschiedenis wordt ontsloten.