Ook in de achttiende eeuw bestond er verschil van mening over de doopvragen, met name over de vraag of de ouders erkennen dat hun kinderen in Christus geheiligd zijn. Ook toen speelden er kwesties als veronderstelde wedergeboorte en uitwendig en inwendig verbond. Deze kwesties hebben zich in de 19e en 20e eeuw voortgezet en zijn nog altijd actueel. Jacobus Fruytier behandelt deze moeilijke maar belangrijke kwestie in zijn Groot voorrecht. Genuanceerd en grond bespreekt hij de heikele punten door een grondige lezing van het formulier en een nauwgezet onderzoek van de schriftgegevens. Fruytier geeft aan hoe groot het voorrecht is dat kinderen hebben die christelijk worden opgevoed. Want het voorrecht van de christenen en het nut van de doop is wel als eerste, dat hun de woorden Gods zijn toevertrouwd.