Wanneer kinderen langdurig (perspectiefbiedend) opgroeien in een pleeggezin, is het belangrijk dat ze niet verscheurd raken door ingewikkelde loyaliteiten naar ouders en pleegouders. Opgroeien in twee families betekent dat de rollen die ouders en pleegouders toebedeeld krijgen voor iedereen helder zijn. Dat ouders erkenning krijgen voor het unieke van hun ouderschap dat voort blijft bestaan ook al wordt hun kind in hoofdzaak door pleegouders opgevoed. Maar ook dat het ouderschap van pleegouders wordt erkend, al is het een ouderschap van andermans kind. Een van de pleegouders vatte dat treffend samen: ‘Het is belangrijk dat ouders en pleegouders elkaar het onvoorwaardelijk houden van het kind gunnen’. Bij een pleeggezinplaatsing is het noodzakelijk dat ouders en pleegouders een samenwerkingsrelatie aangaan. In het bijzonder geldt dat voor een langdurige, perspectiefbiedende pleeggezinplaatsing. Alleen dan kan het pleegkind opgroeien in twee families. Hoe geef je die samenwerking gestalte en welke eisen stelt dit aan de betrokken hulpverlener ? Dat zijn de vragen waarop dit boek een antwoord probeert te geven. Dit boek is gebaseerd op gesprekken met bestandspleegouders, netwerkpleegouders, ouders, pleegkinderen, eigen kinderen van pleegouders en medewerkers pleegzorg. Opgroeien in twee families is het vanzelfsprekend vervolg op Ouderbegeleiding bij roldifferentiatie (2004; 2010) en Ouderschap zonder opvoederschap (2017).