In 2002 kreeg Nederland een nieuwe particuliere school die al snel de koppen van alle kranten haalde. Op Iederwijs konden kinderen namelijk zelf kiezen wat, wanneer en hoe ze wilden leren. Nog nooit had de Onderwijsinspectie zo'n radicaal onderwijsconcept voor basis- en voortgezet onderwijs gezien. Nooit eerder waren er bedrijven die de salarissen van leerkrachten betaalden uit sympathie voor een onderwijsconcept. Uit het hele land stroomden belangstellende ouders en onderwijsvernieuwers toe. Als paddenstoelen schoten de Iederwijs-scholen overal uit de grond. Maar politiek Den Haag besloot de vrijheid van de Iederwijs-scholen aan banden te leggen, onder meer door de Leerplichtwet te wijzigen. De Onderwijsinspectie kreeg de opdracht de 'veredelde speeltuinen', waar kinderen volgens critici niks zouden leren, in het gareel te laten lopen. Ruim tien jaar duurde het gevecht om het bestaan van Iederwijs. Moegestreden door de groeiende overheidsbemoeienis en rechtszaken, kritiek in de media, afhakende ouders en financiers moesten de scholen uiteindelijk stoppen of verder gaan onder een andere naam. De Gelukkige School is de reconstructie van een 21ste eeuwse strijd om de grondwettelijke vrijheid van onderwijs. Astrid Schutte vertelt het verhaal van drie leerkrachten en één zakenvrouw die vochten voor het ideaal van een school waar het kind écht centraal staat. Oud-leerlingen laat ze terugblikken op de school en de rol die deze speelde in hun verdere leven.