In de Victoriaanse tijd zijn eerst de vrouwen, en daarna de kinderen en de jongeren, ontdaan van seksualiteit. Er trad een verpreutsing of deseksualisering in die historisch gezien zijn weerga niet kende. In het verzuilde Nederland van de negentiende en eerste helft van de twintigste eeuw werd uiterst terughoudend en voorzichtig over seksuele opvoeding gesproken. In de praktijk was er van seksuele opvoeding eigenlijk geen sprake. Hoe staan we er vandaag de dag voor? Hebben we sinds de jaren zestig van de twintigste eeuw vooruitgang geboekt?
Dit boek geeft een beknopt overzicht van wat de wetenschap op dit terrein te bieden heeft en waarmee ouders en professionele opvoeders, of zij die dat willen worden, hun voordeel kunnen doen.
Koops beschrijft de historische achtergrond van de hedendaagse angst voor het verband tussen seks en kinderen; Delfos beschrijft de leeftijdsgebonden ontwikkeling van seks; Reumer bespreekt seks als mechanisme om variatie binnen soorten te garanderen; Cohen-Kettenis gaat in op het opmerkelijke verschijnsel dat kinderen en volwassenen zich soms niet kunnen identificeren met hun geboortegeslacht en daaronder ernstig lijden; Vanwesenbeeck bespreekt de sociale inbedding van seks en benadrukt dat er nog altijd sedimenten van de dubbele moraal zijn aan te treffen (vrouwen zijn ''sexy'', mannen ''seksueel''); Mommersteeg bespreekt de controverse tussen Margaret Mead en Derek Freeman en concludeert voorzichtig dat de adolescentie nog altijd als (mede) cultureel bepaald moet worden gezien; en Zwiep tenslotte trekt pedagogische consequenties uit de gegevens over de vroeg-kinderlijke seksualiteit.