In En zij leefden nog goed en tevreden gaan de auteurs in gesprek met de systeemwereld rond de uitvoering van de ouderenzorg in Nederland. Bureaucratie is in het leven geroepen om de zorgverlening binnen het collectief opgezette stelsel mogelijk te maken en tot uitvoering te brengen. Maar waar schiet bureaucratie door in bureaucratisme?

Een teveel aan regels, ingewikkelde formulieren en slechte communicatie frustreren degenen die de zorg moeten uitvoeren en de gebruikers ervan. Onnodige bureaucratie kost handenvol geld, staat een goede en liefdevolle verzorging van ouderen in de weg en hindert hen bij het vinden van de best passende zorg.

Tineke van den Klinkenberg en Hetti Willemse zijn het gesprek aangegaan met vijftien 'boze systeemfeeën', organisaties die de schil rond de zorg vormen, zoals de NPCF, CIZ, CAK, IGZ, NVWA en de Zorgkantoren. Wat zien zij als hun bijdrage aan een toekomstbestendige ouderenzorg? Welke regelingen kunnen per direct worden afgeschaft? Is het waar wat de een over de ander zegt? Welke bureaucratiemythes bestaan er over hun organisatie? Uit de gesprekken halen de auteurs conclusies en verbeterpunten die het werk kunnen vereenvoudigen en het zorgaanbod inzichtelijker maken. Met als resultaat dat iedereen, van bureaucraat tot zorgmedewerker, van minister tot zorgbestuurder, van cliënt tot naaste, gelukkiger wordt. Dan leven ouderen, nu en in de toekomst, goed en tevreden.

''Het zorgsysteem is vrij complex georganiseerd. We rijden nu niet links en niet rechts. We rijden aan allebei de kanten en zo elkaar in de wielen.''
Erik van den Brink, bestuursvoorzitter CAK

''Als een nieuwe medewerker een voorstel doet om het anders te doen, dan is de reactie: 'Nee hoor, dat doen we al jaren zo.' De professionals en hun beroepsverenigingen creëren eveneens eigen regels. Er zijn honderd verschillende protocollen. Voor slikproblemen, voor ademhalingsproblemen en noem maar op.''
Aad Koster, directeur ActiZ