In 1999 trad Wouter van der Veen in dienst van het Van Gogh Museum om de brieven te analyseren die Vincent van Gogh schreef in zijn Franse periode. De deuren van de kluis die anders gesloten zijn, gingen voor hem open. Door de brieven leerde hij Van Gogh beter kennen en raakte hij gefascineerd door de kunstenaar. Zijn gedachtes kwamen tot leven en de schetsen bij de brieven gaven inzicht in achterliggende motieven bij de schilderijen. Van Gogh was een genie. Het beeld van de zonderling die zijn oor afsneed en dronken door velden banjerde, klopt niet. Het oeuvre dat hij naliet is dat van een getalenteerde en noeste werker. Tijdens zijn leven verkocht Van Gogh slechts één doek, omdat hij zijn werk niet goedkoop wilde slijten. Hij wilde zijn schilderijen niet te grabbel gooien, omdat hij ervan overtuigd was dat ze uiteindelijk in waarde zouden stijgen.

Na zijn vertrek uit het museum in de zomer van 2000, zette Van der Veen zijn onderzoek naar de literaire bronnen van Van Gogh voort. In het tweede deel van het boek schrijft hij over zijn rol als adviseur van een film over Van Gogh die nog niet voltooid is. Hij schrijft brieven vanuit plaatsen die hij met de regisseur bezocht. Plaatsen die Vincent van Gogh ook uitgebreid beschreef in zijn correspondentie. De kamers waar de schilder in Frankrijk en België woonde, komen in dit boek opnieuw tot leven. Vele zijn in de loop der tijd veranderd, maar de laatste kamer waar Van Gogh stierf, in Auvers-sur-Oise, is onveranderd gebleven.