Ds. Joh. van der Poel (1909-1981) was niet alleen binnen zijn eigen kerkverband, de Oud Gereformeerde Gemeenten, maar ook daarbuiten een geliefd predikant. Vanwege zijn singuliere gaven, zijn godvruchtige levenswandel en zijn beminnelijk karakter nam hij een grote plaats in onder allen die de bevindelijk gereformeerde leer zijn toegedaan. In deze bundel van zeven preken behandelt hij een aantal Psalmen. Typerend is de grote ernst waarmee hij het leven van allen die de Heere liefhebben tekent, maar evenzeer de indringende waarschuwing waarmee hij allen die buiten Christus zijn aanspreekt. Hen wijst hij indringend en liefdevol op de mogelijkheid van zalig worden door de geheel enige Borg en Middelaar