Dit boek verhaalt over de levens van mensen uit Utrechtse volksbuurten, van 1945 tot ongeveer 1990. De bewoners komen zelf aan het woord en vertellen over hun kindertijd, hun ouders, school, uitgaan, seksualiteit, werk, de buurt, de stad, of hun eigen gezin. Het zijn verhalen over armoede en hard werken om verder te komen in het leven. Over saamhorigheid, binnen de familie en in de buurt, maar ook over dronkenschap en huiselijk geweld. Telkens is het uitgangspunt: hoe kijken mensen terug op hun leven? En wat willen ze jongeren van nu meegeven op basis van hun eigen levenservaring?

Dit boek is een van de resultaten van een groot interviewproject, geïnitieerd door het Nederlands Volksbuurtmuseum in Utrecht. Dit museum toont en verzamelt de geschiedenis van het leven in volksbuurten.