Wat zijn je kansen in het leven als je in 1906 het levenslicht ziet in de Amsterdamse Jordaan? Met een zeer beperkte opleiding zoekt de jonge Lodewijk Koppijn zijn weg via diverse baantjes en tekent dan in 1931 bij de K.N.I.L. voor uitzending naar Nederlands-Indië.
Pa Koppijn is een overlever. Hij slaat zich zo goed mogelijk door het leven en ziet de koloniale werkelijkheid in de Indonesische Archipel. In 1938 komt hij, inmiddels getrouwd met een Indonesische vrouw en met hun dochter op verlof in Nederland. Hitler is in Duitsland aan de macht.
Direct na terugkeer in de Oost breekt de Tweede Wereldoorlog uit en de wereld veranderd ingrijpend. Hij wordt krijgsgevangene van de Japanners en in een tweetal kampen tewerkgesteld. Eenzelfde lot treft zijn vrouw en kinderen. Na de oorlog brandt de Indonesische vrijheidsstrijd (de Bersiap) los met de infame politionele acties. Pa Koppijn zit er middenin en maakt de meest gruwelijke dingen mee.
In 1949 gaat Pa Koppijn met z'n gezin op verlof naar Nederland, niet wetende dat hij nooit meer terug zal keren naar Indonesië, have en goed achterlatend. Gedemobiliseerd uit het K.N.I.L. en ondermeer wonend in Amsterdam, Schattenberg (vm. Westerbork), Hoogeveen en Rijswijk maakt hij zijn militaire loopbaan af tot zijn pensionering in 1959. Waarna hij voor de gemeente Rijswijk gaat werken.
Na zijn pensionering geraakt Pa Koppijn geestelijk en lichamelijk in de problemen en hij besluit zijn levensloop aan het papier toe te vertrouwen, ondersteund met rake tekeningen van een vriend. Dit is de basis voor het zeer boeiend geschreven levensverhaal ''Pa Koppijn'', tegen de achtergrond van onze Nederlandse- en koloniale geschiedenis in de 20e eeuw.
Louise Koppijn
Dochter van Pa Koppijn en
auteur van Krakepoot

PaKoppijn, gebonden met kleurafbeeldingen, 17 x 24 cm, 246 pagina's