De jonge bestuursambtenaar Jaap Hangelbroek (1905-1982) begint op Sumatra’s Westkust, waar hij direct kennis maakt met de kracht van de nationalistische beweging. Volgende standplaatsen zijn Flores en Batavia. De oorlog brengen Jaap en zijn gezin gescheiden van elkaar door in Japanse gevangenschap. Als na de oorlog op Java de onafhankelijke Republiek Indonesië wordt uitgeroepen krijgt Hangelbroek opdracht het draagvlak te verkennen voor een federale staat. Het voordeel voor Nederland lijkt duidelijk: gereduceerd tot deelstaat verliest de Republiek haar unieke positie. Ook Indonesische nationalisten buiten Java steunen het idee omdat ze bevreesd zijn voor een door de Republiek gedomineerde eenheidsstaat. Hangelbroek wordt hoogste ambtenaar in de deelstaat Oost-Indonesië en persoonlijk adviseur van de minister-president Anak Agung. Met hem werkt hij met hart en ziel aan de vorming van de onafhankelijke Verenigde Staten van Indonesië, ook als de autonome koers van zijn baas hem soms in botsing brengt met Nederlandse belangen. Even lijkt het een levensvatbaar ideaal, maar wanneer Hangelbroek in 1950 terugkeert naar Nederland is alles vergeefs geweest en de eenheidsstaat een feit. Claartje Bunnik (1954) biedt met de reconstructie van het leven van Jaap Hangelbroek een ander perspectief op een veelbewogen periode. Daarmee ontstaat een boeiende inkijk in de geschiedenis van het bestuur en de rol van de bestuursambtenaren in Nederlands-Indië.