Lidwina van Schiedam (1380-1433) onderging haar ziekbed aanvankelijk met een gevoel van opstandigheid, maar later juist met een heilige vreugde. Zo zeer had zij het lijden lief, dat zij God zelfs smeekte om het te vermeerderen. Mede dankzij enkele boeiende vitae die van haar vervaardigd zijn, bleef haar persoon ook latere generaties aanspreken. Vijf eeuwen na haar dood gold zij in de rooms-katholieke wereldkerk als een belangrijke beschermheilige van langdurig zieken. Vanaf circa 1960 sprak haar voorbeeld de gelovigen steeds minder aan. In het eerste deel van dit tweeluik schetst Charles Caspers de vereringsgeschiedenis van Liduina tot op heden. Het tweede deel bevat de door Rijcklof Hofman vervaardigde vertaling van de Vita Lidewigis van de hand van Thomas van Kempen.