In deze sociaal- en cultuurhistorische studie beschrijft Petra van Langen hoe in Nederland tussen 1850 en 1948 een specifiek katholiek muziekleven met eigen katholieke muziek ontstond en vorm kreeg. De hoofdrollen in deze geschiedenis zijn weggelegd voor twaalf katholieke musici, onder wie bekende namen als Jos Verheijen, Hubert Cuypers en Willem Andriessen, maar ook musici die vooral op lokaal niveau gewaardeerd werden als Henry Cooymans, Elbert Franssen en Jacques Ruijgrok. Aan de hand van verschillende casussen uit de dagelijkse praktijk van deze musici laat Van Langen zien waar de grens tussen het katholieke en het overige Nederlandse muziekleven lag, hoe deze in de loop van de tijd verschoof en in het bijzonder welke rol de katholieke musici hierin hebben gespeeld. Van Langen beperkt zich niet tot het muziekleven binnen de kerk, maar besteedt ook expliciet aandacht aan de ontwikkeling van een katholiek muziekleven buiten de kerk.