In de schaduw van de guillotine beleed de markies van Condorcet (1743-1794), wiskundige, filosoof, eerst aanhanger, later criticus en tenslotte slachtoffer van de Franse Revolutie,m zijn geloof in de menselijke rede. Fulminerend tegen vooroordeel en bijgeloof, tegen corrupte vorsten, schijnheilige priesters en fantaserende metafysica, tegen tirannie en onwetendheid, schetste hij een tafereel van de geschiedenis der mensheid waaruit onomstotelijk moest blijken 'hoe de natuur de vooruitgang van inzicht en die van vrijheid, deugd en respect voor de natuurlijke rechten van de mens onlosmakelijk met elkaar heeft verbonden'.