De onderspitdelver is een kunstenaarsroman, een requiem voor Glenn Gould, maar vooral een portret van Bernhard zelf. Centraal staat de relatie tussen drie pianisten: Glenn Gould, Wertheimer en de ik-figuur. Zij hebben elkaar in hun jonge jaren in Salzburg leren kennen tijdens de Horowitzcursus. Voor Wertheimer en de ik-figuur is de ontmoeting met Gould fataal. Het besef dat zij zijn geniale niveau nooit zullen bereiken —het gaat in de kunst immers om het hoogste, meest perfecte —, luidt voor Wertheimer de ondergang in en maakt dat de ik-figuur afstand doet van zijn piano en ‘wereldbeschouwingskunstenaar' wordt, dat wil zeggen schrijver. Het genie, de onderspitdelver en de filosoof: een virtuoos boek over virtuozendom! Ik ben helemaal weg van Bernhard: hij is een van de duisterste en grappigste schrijvers ... Een must read voor iedereen. Karl Ove Knausgaard Als je Bernhard niet hebt gelezen, weet je niets van de meest radicale vooruitgang in fictie sinds Joyce ... Mijn advies: geef je er volledig aan over. Lucy Ellmann De belangrijkste literaire prestatie sinds de Tweede Wereldoorlog. De meester. The New York Times Van de Oostenrijkse schrijver Thomas Bernhard (1931-1989) verscheen bij IJzer reeds de zeer goed ontvangen roman Houthakken bij IJzer, evenals de verhalenbundel Op de boomgrens. Oorspronkelijke titel: Der Untergeher Uit het Duits vertaald door Chris Bakker.