Maud van Orsouw, eind veertig, is humanistisch uitvaartbegeleidster. Het schrijven van de toespraken voor de overledenen brengt haar terug bij haar jeugd, toen haar opa haar meenam naar het kerkhof, waar hij opzichter was en waar hij de doden weer tot leven wist te wekken met zijn verhalen.
Op een dag moet Maud een toespraak schrijven over Laura Sanders, een vrouw die zelf een einde heeft gemaakt aan haar leven.
Ze beseft onmiddellijk dat het gaat om de Laura die ze als kind heeft gekend en met wie ze van haar zestiende tot haar achttiende een romance heeft beleefd.
Terwijl de gebeurtenissen in het heden zich verder ontwikkelen, krijgt Maud steeds meer zicht op het verleden en op de betekenis die Laura voor haar heeft gehad.
Wit is een roman over schuld, liefde en de ontoereikendheid van de liefde.