'Er was eens' een merkwaardige persoon die met de meest wonderlijke plannen de mensen in zijn ban wist te brengen. Had hij iets te bewijzen? Was hij door idealen gedreven? Wat bezielde hem? De diepste beweegredenen van mensen komen we nooit te weten. Psychologische analyses lopen stuk op het mysterie dat ons draagt. Hij zocht naar wegen om vrede te bewerkstelligen tussen Westerlingen en mensen afkomstig uit het Midden-Oosten. Geen makkelijke taak, je moet er inventief voor zijn. Misschien doen enthousiasme en inventiviteit hier meer dan welk strategisch beleid van 'integratie' dan ook.
In deze roman heeft alles iets van een sprookje: Hanno draagt de naam van een familie van kruisvaarders, hij stelt zich op als een ridder zonder vrees of blaam. Dona is een ster aan het firmament. Glans en glitter omgeven haar. Alexander is getuige van een drama dat door adel en tragiek wordt gekenmerkt. Een sprookje van deze tijd. Kan dat? Verwijzen sprookjes niet altijd naar een ver verleden: 'er was eens'? Of zijn sprookjes tijdloos, zodat ze zich even goed in het heden kunnen afspelen? Misschien gaat het er maar om hoe je het heden beleeft.