Dramatisch en ontroerend portret van Titia Bergsma, de eerste westerse vrouw in Japan. Met fascinerende documentaire over de cultuurverschillen anno 1817 en de historische invloed van Titia in Japan. Door uitzonderlijk toeval kreeg Titia een belangrijke plaats in de Japanse geschiedenis en in het historische bewustzijn van de Japanners. Zij heeft, ondanks haar korte verblijf op het eiland Decima in 1817, een grote indruk achtergelaten. Voor de schilders van Nagasaki was zij fascinerend studiemateriaal. Zelfs vandaag nog wordt de beeltenis van Titia in grote aantallen gereproduceerd als icoon van de westerse vrouw. Anno 2007, op bezoek in Nederland, reizen Japanners naar Den Haag om haar graf te bezoeken en haar te eren. Met dit boek wil Bersma de aandacht vestigen op een vrouw die van fascinerende invloed is geweest op de Japanse perceptie van het westen. In het begin van de negentiende eeuw is Japan nog een groot mysterie. Alleen een klein aantal Nederlanders en Chinezen mag op twee afgezonderde eilandjes in de Baai van Nagasaki handel drijven. Koning Willem I stuurt Jan Cock Blomhoff naar Japan om als ‘Opperhoofd’ te gaan werken op de Nederlandse factorij te Decima. Tegen de uitdrukkelijke regels in brengt hij in 1817 zijn vrouw Titia en zoontje Johannes mee. Haar aankomst op Japanse bodem zorgt voor veel opschudding onder de lokale bevolking. Buitenlandse vrouwen werden niet toegelaten in Japan en met haar komst overtrad zij de wet. In een dramatisch en vaak ontroerend verhaal worden de gevolgen van dit ingrijpende “bezoek” aan Japan duidelijk. Titia probeert aan de voor haar onbegrijpelijke Japanse regelgeving te ontkomen. Maar het mag niet baten: uiteindelijk wordt ze na drie maanden het land uitgezet. Kort na haar aankomst in Nederland overlijdt zij aan de gevolgen van uitputting en verdriet.