Heksen en duivels, twee symptomen die schrik, respectievelijk ontzag inboezemden. Waren heksen te herkennen aan hun uiterlijk en gedraging, de duivel was een verschijning die niet altijd als zodanig te herkennen was. De verhalen die rondom het fenomeen heks de ronde deden, waren afkomstig van generatie op generatie. Men hing aan de lippen van degenen die uit overlevering of eigen belevenis bizarre of mysterieuze zaken de revue lieten passeren. De hetze die ontstond tijdens de heksenvervolgingen, en de afschuwelijke vonnissen, veroorzaakte zwarte bladzijden bij de geschiedschrijving van deze wezens. De samenzwering met de heks, die de duivel werd toegedicht, was één van de theorieën die voor waar werd aangenomen.
De duivel opereerde normaal op eigen initiatief en vertoonde zich nooit in eigen persoon, maar altijd in de gedaante van een mens of dier. Het was zeer moeilijk de duivel uit te bannen wanneer hij iemand in zijn macht had. Het lezen van de korte verhalen kan gezien worden als het opvoeren van sketches met een amicale of dramatische afloop. De voorvallen die beschreven worden, dateren uit de tijd dat radio, televisie en andere media ontbraken. Het is zeker leerzaam en tegelijk amusant om kennis te nemen van de boeiende literatuur uit een nog niet zo lang verleden.