... Eigenlijk had ik zo langzamerhand de schrijfpen in de wilgen gehangen, toen ik op een avond werd opgebeld door een goede kennis die riep: ''Ian, het is vanavond rot weer en ik lig met mijn bootje verwaaid op een verlaten meertje. Maar mijn vrouw heeft het heel erg naar d'r zin. Ze leest jouw boek nu voor de derde keer en ze schiet steeds in de lach. Wanneer komt er nou weer eens een boek.........?'' Wie kan aan zoiets weerstand bieden. Bovendien las ik in een scheepvaartkrant een artikel over een gebeurtenis die erg veel leek op een voorval dat ik zelf ooit had meegemaakt. Dus plukte ik mijn pen weer uit de wilgen en begon te schrijven....

Deze keer zijn alle verhalen autobiografisch. En mijmerend over voorbije tijden schreef ik over al die prachtige jaren. Mijn broer Onno dank ik hartelijk voor de schitterende tekeningen en illustraties die hij bij mijn boek gemaakt heeft.

Mag ik U, lezer, heel veel plezier wensen met dit boek en ik hoop dat U het, nadat het is uitgelezen, van tijd tot tijd nog eens ter hand neemt. Terugdenkend aan die gouden tijd van Hollands Glorie.