Voor kinderen en grote mensen is het in het huidige systeem van jeugdzorg en rechtspraak moeilijk om vast te houden aan mildheid en vriendelijkheid, terwijl dat toch juist is wat we aan onze kinderen willen laten zien en leren. De onmacht en het verdriet binnen gezinnen die onder toezicht staan, of waarvan de ouders verwikkeld zijn in procedures, komen duidelijk omhoog aan de hand van de uitspraken van de kinderen.

Dit boek is bedoeld voor alle grote mensen die te maken hebben met kinderen, professioneel of privé. Het is niet alleen een pleidooi om de wereld meer door de ogen van kinderen te bezien, maar geeft ook handvatten om vanuit systemisch perspectief de wereld van kinderen een klein beetje beter te maken.

Aan de hand van voorbeelden uit de praktijk, wordt geprobeerd te laten zien dat de enige echte richtlijn binnen rechtspraak en jeugdzorg, het perspectief van het kind kan zijn. Voor mensen in de jeugdzorg, de rechtspraak, de hulpverlening en het onderwijs, kan dit boek wat fundament bieden tegen de eigen onmacht. Voor alle andere grote mensen kan dit boek helpen bij het verkrijgen van de moed die soms nodig is om de hand uit te strekken naar een kind dat het moeilijk heeft.

Het boek De opgroeidriehoek wijkt af van de abstracte wijze waarop deskundigen en beleidsmakers vaak spreken met en over kinderen. Het gaat over het dagelijks leven van een kind en geeft de boodschap dat iedereen in de gelegenheid is om verantwoordelijkheid te nemen.
Het boek geeft hoop dat ook professionals durven kijken naar wat er wel kan, waarbij zo ver mogelijk wordt weggebleven van veroordeling.

Anneke van Teijlingen is van oorsprong verpleegkundige en heeft zich later ontwikkeld als MfN-registermediator binnen de rechtbank. Momenteel werkt zij voornamelijk als Bijzondere Curator, zowel in nationale als internationale casuïstiek. Zij probeert in haar werk haar systeemtherapeutische opleiding te combineren met haar overtuiging dat een kind nooit mag verworden tot een dossier.