Hij mijmerde over de dodo, waarom maakten de mensen zo’n misbaar over een onaantrekkelijk en nutteloos dier, waar er zo veel mooie en interessante diersoorten uitgestorven waren of bezig waren uit te sterven? Het was misschien omdat het zo’n meelijwekkend wezen was. Op de afbeeldingen, die natuurlijk nauwelijks op feiten gebaseerd waren, was hij altijd weergegeven als een onhandig, tragisch, onschuldig slachtoffer. Niemand wist precies hoe de dodo eruitgezien had. Op de prenten die hij in Engeland gezien had, was de dodo een afstotend, onhandig en weinig harmonisch gebouwde vogel, wiens roem begonnen was toen in het beroemdste kinderboek van de negentiende eeuw ‘Alice in Wonderland’, Lewis Caroll de dodo introduceerde. Hij werd hier voorgesteld als een pathetische onnozelaar, maar vanaf dat ogenblik wist haast iedereen wie de dodo was. Sindsdien waren er verschillende films en stripverhalen geweest met de dodo als centrale figuur en op Mauritius waar ze altijd gelukkig waren met mediaaandacht en toeristische attracties, werd de dodo tot een nationaal symbool en was er een waarachtige dodo-mania uitgebroken.