Met mijn levensverhaal - dat gelukkig nog niet ten einde is - hoop ik de vooroordelen over bijstandsmoeders weg te nemen. Ik wil laten zien hoe ik bijstandsmoeder ben geworden, maar ook aantonen dat 'ons soort mensen' geen zielige slachtoffers zijn die elke verantwoordelijkheid uit de weg gaan. Evenmin zijn we dieven van de maatschappij, onze hand ophoudend omdat dat 'wel zo gemakelijk is'! Het is juist héél zwaar en het vraagt veel moed en creativiteit om alleen met een kind en met minimale middelen er iets moois van te maken.
Dwars tegen alle maatschappelijke en politieke weerstand in en tegengewerkt door de bureaucratie. Dit is geen verhaal over wanhoop. Dit is een verhaal over hoop. Over bezieling en innerlijke kracht zoals ik die alleen nog bij vrouwen ben tegengekomen. Ik denk dat deze door mannen gedomineerde wereld nog heel wat van ons kan leren als het gaat om zorg en onvoorwaardelijke liefde!
Prinses Minima