Meekijkend over de schouder van unieke getuigen biedt Vreemde ogen een onthullende kijk op twee cruciale eeuwen die de val van Antwerpen (1585) voorafgingen. Een panorama van de Zuid-Nederlandse samenleving ontrolt zich.
We leven in een tijd van immense veranderingen. De mondialisering maakt onze wereld kleiner en brengt ons voortdurend in contact met het vreemde. Onze ervaring is echter niet uniek. Ook op de grens tussen de middeleeuwen en de vroegmoderne tijd behoorden de Zuidelijke Nederlanden tot de economisch meest geavanceerde en verstedelijkte gebieden van Europa. Deze wereldreputatie bracht heel wat nieuwsgierigen, gelukzoekers en handelaren op de been. Enkelen onder hen hadden er de tijd en de inkt voor over om hun impressies in geschriften na te laten. Zo’n verblijf in den vreemde stond borg voor een uitzonderlijke ervaring. De collectie hardnekkige stereotypes en wonderlijke inzichten is zonder meer verbazend.
Vreemde ogen toont alleszins hoe anno 2010 de mens niet fundamenteel is veranderd. Ook vandaag wordt de perceptie van het vreemde sterk gekleurd door clichés en emoties. Vijfhonderd jaar geleden was dat niet anders.