Duits is de derde landstaal van België. De geschiedenis heeft ervoor gezorgd dat het oosten van het land een van de meest begrensde stukken van Europa is. Daar, tussen Nederland, Duitsland en Luxemburg, is nationaliteit en herkomst niet zelden een ingewikkeld kluwen. De inwoners van de streek worden veelal getypeerd als de laatste Belgen en als hondstrouwe monarchisten. Sommigen noemen hen de best beschermde minderheid ter wereld. Maar klopt dat wel? En hoe denken de inwoners van een Land zonder Naam, vaak verkeerdelijk Oostkantons, Duitstalige Gemeenschap of Ostbelgien genoemd, echt over zichzelf? Ooit waren zij Belgen tegen wil en dank, vandaag zijn zij zowat de laatsten der Mohikanen in een verdeeld land. Selm Wenselaers schrijft de geschiedenis van een stuk Europa met een bijzonder rijk, maar ook dramatisch verleden. De waanzinnige twintigste eeuw heeft een stempel gedrukt op dit grensgebied en op de identiteit van zijn bewoners. De laatste Belgen bevat het fascinerende verhaal van een gemeenschap die tegelijkertijd nabij en veraf is.