De geïnstitutionaliseerde godsdienst staat vandaag bij velen slecht aangeschreven. Is dit simpelweg het gevolg van de zich doorzettende secularisering? Of verwijdert het geloof van mensen die zichzelf vaak als ‘spiritueel maar niet religieus’ beschrijven, zich van de officiële geloofsvormen en -praktijken die gedurende eeuwen door de Kerk werden opgelegd?

Nieuwe theologische reflecties over spiritualiteit van leken kunnen een uitweg bieden in de spanning tussen institutie en traditie enerzijds en eigen vormgeving van spiritualiteit anderzijds. Recente studies hebben het besef aangescherpt dat er naast het traditionele type van een monastiek-klerikale spiritualiteit ook een lekenspiritualiteit bestaat die in de geschiedenis van het christendom tot nu toe een slechts marginale rol heeft gespeeld. ‘Spiritualiteit van het alledaagse’, ‘geleefde religie’, ‘theologie van de gewone dingen’ – dit zijn maar enkele steekwoorden waarmee men in studies de ‘spirituele competentie’ van de ‘religieuze leek’ tracht te ontginnen. De teksten in dit boek geven inzage in de verschillende facetten van deze zoektocht, die van vitaal belang lijkt voor de toekomst van de Kerk.

Dit boek richt zich tot pastores uit alle sectoren, zorgverleners, beleidsverantwoordelijken en allen die geïnteresseerd zijn in de spirituele expertise van de leek in de Kerk. Het wil aanzetten geven tot waardering van en kritisch-constructieve dialoog over spiritualiteitsbeleving vanuit en te midden van het leven van alledag, waarin de zogenaamde ‘leken’ ten volle expert zijn.