Drieëndertig jaar lang, eerst als minister van Buitenlandse Zaken en vervolgens als secretaris-generaal van de nAVo, was Joseph Luns het gezicht van Nederland in het buitenland. Albert Kersten schreef de biografie van een kleurrijk politicus, die geliefd was én gehaat, maar niemand onverschillig liet. Een complete generatie is opgegroeid met de vanzelfsprekende gedachte dat mr. Joseph Luns de Nederlandse buitenlandse politiek 'deed'. Van 1952 tot 1971 was hij minister van Buitenlandse Zaken en vervolgens stond de KvP-politicus ook nog eens dertien jaar aan het hoofd van de Navo. Hij was een markante, schilderachtige en ook omstreden figuur. voor de oorlog was hij enige tijd lid van de NSB; een goed bewaard geheim dat pas in de jaren tachtig werd onthuld. Hij stond bekend als een humorist en een charmeur, maar niet minder om zijn oerconservatieve opvattingen. Luns had een uitgesproken visie op de Europese integratie, die tot stevige aanvaringen met De Gaulle en adenauer leidde. Albert Kersten, die als enige toegang heeft gekregen tot het omvangrijke persoonlijke archief van Luns, gaat ook uitvoerig in op diens rol bij de geruchtmakende Nieuw-Guineakwestie.