Zonder ‘The Death and Life of Great American Cities’ (1961) van Jane Jacobs was de twintigste eeuw een andere geweest, schreef architectuurcriticus Bernard Hulsman in 1998. In de essay-bundel ‘De levende stad’ nemen invloedrijke architecten, stedenbouwers, sociale wetenschappers en economen de standpunten van Jacobs onder de loep en vragen zich af wat hun betekenis is voor de Nederlandse stad van de eenentwintigste eeuw.Jacobs pleit voor wonen, werken en winkelen in één buurt, voor kleine huizenblokken, voor oude en nieuwe gebouwen door elkaar, en alles dicht op elkaar. Is haar beeld, stammend uit de jaren zestig, niet wat te romantisch en gelden haar ideeën nog wel voor de moderne suburbane bewoner die razendsnel zijn weg vindt in de netwerksamenleving?