Dit monumentale boek beschrijft de geschiedenis van de spoorwegen in Nederland van 1834 tot nu. Pas na lange jaren en vele ingrijpende gebeurtenissen – de Spoorwegwet van 1860, de stakingen van 1903, de Tweede Wereldoorlog – kregen de spoorwegen de huidige vorm.
Guus Veenendaal is erin geslaagd deze gecompliceerde ontwikkelingsgang van de spoorwegen in Nederland helder en overzichtelijk te beschrijven. Hij gaat de pijnlijke onderdelen van die geschiedenis niet uit de weg, waarbij in de eerste plaats moet worden gedacht aan de jaren 1940-1945, toen vele duizenden joden per trein werden weggevoerd. Daarnaast besteedt de auteur aandacht aan de veranderde positie van de NS in een geliberaliseerd en gedereguleerd openbaar vervoer.