Francis Poulenc was geen muzikale vernieuwer, maar toch klonk zijn muziek zeer oorspronkelijk. Dit boek beschrijft het veelzijdige leven van Poulenc en de plaats daarin van zijn muzikale oeuvre.

Net als Schubert en Mozart zocht Francis Poulenc (1899-1963) bij het componeren niet naar nieuwe muzikale middelen, maar bediende hij zich van wat voorhanden was. Veel van zijn muziek is een liefdesverklaring aan andere muziek. De Amerikaanse componist Ned Rorum, een tijdlang Poulencs minnaar, vatte het kernachtig samen: 'Poulenc verzon geen noot zelf, maar vanwege de een of andere grappige chemische reactie klinkt elke noot toch volledig als Poulenc.' Met schijnbaar oude modellen en patronen schiep Poulenc aldus een authentiek oeuvre, dat zich nog steeds in een warme publieke belangstelling mag verheugen. De ontstaans-geschiedenis van Poulencs muziek neemt in deze biografie een belangrijke plaats in. Maar ook zijn leven zelf was rijk en veelzijdig. Hij was met een groot aantal kunstenaars bevriend en onderhield complexe contacten met anderen, zoals Stravinsky, Cocteau en Éluard.

Erik Fokke heeft aan de hand van Poulencs vele briefwisselingen en zelfbespiegelingen een prachtig portret gemaakt van de componist.