Dit is de eerste grote biografie van Conrad Busken Huet (1826-1886), de invloedrijkste criticus die Nederland heeft gekend. Hij was een wegbereider van de beweging van Tachtig en heeft de Nederlandse literatuurgeschiedenis ingrijpend veranderd.
De betekenis van Busken Huet is niet beperkt tot de literatuur. Als predikant heeft hij een belangrijke rol gespeeld in de Nederlandse kerkgeschiedenis en na zijn vertrek uit de kerk heeft hij zich als journalist over een veelheid van onderwerpen uitgelaten, zowel in Neder-land en Nederlands-Indië als in Parijs. In Parijs schreef hij ook de eerste Nederlandse cultuurgeschiedenis: Het land van Rembrandt.
In zijn talrijke commentaren stelde Busken Huet zich nadrukkelijk op een Europees standpunt. Hij beoordeelde zijn landgenoten naar internationale maatstaven, zonder zich iets aan iemands reputatie gelegen te laten liggen.
Busken Huet speelde een leidinggevende rol in het culturele leven van zijn tijd. Tegelijk was hij bij uitstek – en anders dan de generatie die na hem zou komen –een representant van de burgerlijke samenleving, die zo’n sterk stempel heeft gedrukt op het negentiende-eeuwse Nederland.