Religie is een nieuwe scheidslijn in politiek en samenleving. Dat is het cruciale thema van Ongewenste goden. Kunnen we de scheiding van kerk en staat en de godsdienstvrijheid handhaven in een maatschappij die meer en meer multireligieus wordt?

De spanningen in immigratieland Nederland spitsen zich toe op de rol van religie in het openbare leven. Moslims zullen pas in Nederland integreren als hun godsdienst niet meer als een sta-in-de-weg fungeert, heet het. De gematigde kritiek houdt in dat de islam in het Westen de waarden moet absorberen die de vrijheid van het individu waarborgen. Radicaler is het denkbeeld dat moslims die hier willen leven hun religie moeten opgeven. In het spoor van deze islamkritiek zijn ook het christendom en andere religies onder vuur komen te liggen als achterlijke relicten uit onverlichte tijden.

De vrijheid van godsdienst, van onderwijs en van vereniging is dan aan een drastische herdefiniëring toe. Andere stemmen in het debat benadrukken juist de onmisbaarheid van religie voor de moraal en de gemeenschapszin.