Het grote publiek kent hem als minister van Sociale Zaken in het kabinet-Van Agt/Wiegel. Maar dat is slechts één aspect van het rijke politieke leven van prof. dr. Willem Albeda (1925). In hem spiegelt zich de politie-ke, maatschappelijke en economische geschiedenis van Nederland.

Na een zakelijke en wetenschappelijke carrière legde de antirevolutionair Albeda als informateur in 1973 (mede) de basis voor het kabinet-Den Uyl. In 1977 werd hij opnieuw aangezocht als informateur en nam hij als minister zitting in het eerste kabinet-Van Agt/Wiegel. Later was Albeda onder meer werkzaam als hoogleraar en als voorzitter van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Pim Fortuyn, die daar met hem kennismaakte, noemde hem zijn 'leermeester'.

In zijn autobiografie haalt Albeda niet alleen herinneringen op aan dit 'publieke' leven, maar vertelt hij ook openhartig over zijn jeugd in Rotterdam en de oorlog, toen hij in Duitsland was tewerkgesteld. Daarnaast stelt Albeda thema's aan de orde die nog steeds actueel zijn, zoals de effectiviteit van sociaal-economisch beleid en de toekomst van de verzorgingsstaat.