Net zo snel als hij in mijn leven was verschenen, was hij weer verdwenen.

Zonder uitleg, zonder mededogen en zonder enige hoop op zijn terugkeer.

Alsof alles wat we hadden nooit echt is geweest. De pijn was het enige wat het tegendeel bewees. Die alles verscheurende pijn liet me namelijk elk dag verder afglijden in de leegte die hij had achtergelaten.

De kans om hem voor hem te vechten, of hem op z'n minst nog een laatste keer terug te zien, greep ik dan ook met beide handen aan. Dat die kans werd aangereikt door de persoon die verantwoordelijk was voor mijn leed moest ik negeren.

Ik zou alles doen om hem terug te krijgen, zelfs als ik daarvoor een deal moest sluiten met de duivel.