Ze was omgekomen bij een verkeersongeluk, een ongeval dat nooit had hoeven gebeuren. Op een zaterdagochtend om 8 uur ‘s morgens. Een uur later werd onze familie getroffen door dat nieuws. Gekerfd, beschadigd. Dat is wat we waren. Iedereen op zijn eigen verwoestende manier. Hoe gaat een gezin verder na een onmenselijk verlies, een kind verliezen, hoe verwerk je dat? Hoe een gezinsleven gebukt gaat onder rouw en verwerking, hoe iedereen verandert en een nieuwe plek inneemt. Hoe word je gevormd door de dingen je die je in je jeugd doormaakt en hoe doorbreek je de steeds terugkerende patronen? Hoe word je een eigen persoon, zonder steeds met het verlies van anderen geconfronteerd te worden? Hoe leef je je eigen leven en maak je je eigen keuzes, als je steeds weer teruggeslingerd wordt in de drang het leven van anderen beter te maken? Kortom, hoe kies je voor jezelf?