Samai,

Er zijn van die dingen waar je niet als eerste aan wil denken.

Later ook niet trouwens.

Maar gedachten laten zich niet stoppen, net zomin als verhalen. Die vinden je, overvallen je op de momenten dat je verdediging even verzwakt. Vreemd genoeg hoor je dan geen woorden, maar zie je werelden die voor anderen onbereikbaar zijn. Schakels. Een ketting die zich door de realiteiten uitstrekt. Oneindig. Of, zo lijkt het.

Diep vanbinnen, heel ver weggestopt, ken je de reden waarom juist jij deze verbinding in handen hebt. Wie je vasthoudt. In het oneindige Donker blinkt de lijn Roze. De ondertoon voelt sinister, kwaadaardig. Als je jezelf ervoor open zou stellen is er ook geborgenheid, maar jij ziet slechts Rood. Bloed. Om wat je gedaan hebt.

Jij hield deze magische lijn in stand. Verlengde haar.

Daar wil je nooit meer aan denken.