In een boeddhistisch klooster in de buurt van Kyoto wonen monniken die, 100 nachten achtereen, een 35 kilometer langen voettocht over een berg maken om tot een staat van verlichting te komen. Lopen, hetzij wandelen, hetzij rennen, als religieuze of geestverruimende activiteit is ook in de westerse wereld een bekend verschijnsel. Denk bijvoorbeeld aan hardlopers die hun dagelijkse loopritueel niet kunnen missen.

Waar raken lopen en religie elkaar? En is de verlichting van het lopen zichtbaar in de hersenen? Ineke Albers reisde naar Japan en zocht in de Japanse cultuur, in het boeddhisme en in de neurowetenschap naar antwoorden op deze vragen. Ze zag de monniken tijden hun slopende pelgrimages en liep onverhoeds de gesloten wereld van het oude Japan binnen.

Ineke Albers studeerde fotografie aan de AKI in Enschede en theologie en neuropsychologie aan de Universiteit van Tilburg. Daar promoveerde ze ook op een studie over de rol van het lopen in religieuze rituelen. Ze werkte als freelance fotograaf en als wetenschappelijk onderzoeker bij de Radboud Universiteit in Nijmegen.