Alsof het zo heeft moeten zijn, slaat Pink Floyd in de zomer van 1989 zijn tenten op in Nijmegen. Twintig jaar daarvoor is de groep voor het eerst in de stad voor een rampzalig slecht bezocht optreden in het Kolpinghuis. Nu zal dat anders zijn. Het immense Goffertpark wordt op maandag 10 juli bevolkt door maar liefst zestigduizend bezoekers. Niet eerder speelt Pink Floyd op eigen kracht voor zoveel mensen in Nederland als die avond. Aan niets is te merken dat het concert pas laat wordt toegevoegd aan het schema van de tournee die Another Lapse gedoopt is. In weinig meer dan een dag is het hele circus na het laatste van zes concerten uit Londen overgekomen. Van vermoeidheid is geen sprake. De groep onder leiding van David Gilmour is die avond in bloedvorm.

Het verhaal begint twee maanden daarvoor met een concert in Werchter, eerste halte van de tournee. Het is lange tijd onzeker of er überhaupt ruimte is voor een tweede concert in de Lage Landen. Concurrerende concertpromotors, een logistieke nachtmerrie en een wel heel bijzondere toegift in de lagune van Venetië – met dank aan de Nederlandse televisiepioniers IDTV en de Cinevideogroep wereldwijd uitgezonden – vormen de ingrediënten van een memorabele zomer. Het zijn boven alles de warme herinneringen en uniek, merendeels niet eerder gebruikt beeldmateriaal van deze concerten die PINK FLOYD IN DE GOFFERT tot een tijdloos document maken.

Charles Beterams (1972) bestiert een eigen label, handelt in platen en memorabilia en schrijft zo nu en dan een
boek. Over PINK FLOYD IN DE KUIP ‘88 (2021) oordeelt OOR: ‘Beterams zet in dit boekwerk de minutieuze details
op een rij van een concert waarvan je nu eigenlijk pas beseft hoe legendarisch het was.’
De pers is in 2020 unaniem lovend over LITTLE WHITE WONDER, zijn standaardwerk over de opkomst van witte
platen (bootlegs) in Nederland: ‘Waardevolle geschiedschrijving, een fraai tijdsbeeld en een boek om van te
smullen’ (Lust For Life). Het bezorgt Beterams een plek op de s hortlist van de ESNS Pop Media Prijs 2020.