PREGGY is mijn dikke vette middelvinger naar de roze-wolken-moederclub. mijn zwangerschappen vond ik best kut. “PREGGY” – the making of Na de geboorte van mijn tweede zoon start ik met schrijven. Over de bevalling. Ik ben er opnieuw ondersteboven van. Van de heftigheid, de paniek, de pijn. Wat is bevallen ingrijpend. Zwaar. En eenzaam. En wat gek dat weinig vrouwen zich hier over uitspreken. Waarom hangt er een zweem van romantiek rondom zwangerschap en bevallen? En waar komt die struisvogelpolitiek toch vandaan? Begrijp me niet verkeerd: mijn twee jongens zijn mijn alles. Mijn grote liefdes. Mijn hart. Maar bevallen is intens. En dan zijn die bevallingen van mij nog ‘uit het boekje’ zoals de verloskundige het omschrijft. Oké. Het kan dus erger. Want wat als je buiten het boekje valt? Schrijven in mijn kraambed Ik begin met schrijven in mijn kraambed. Over mijn zwangerschappen, bevallingen en gevoelswereld. Eerst is het therapeutisch. Ik moet mijn ervaring kwijt aan het papier. Oké, aan mijn laptop, maar papier klinkt beter. Schrijven is leuk! Ik schrijf me in bij schrijfcursus Amsterdam waar ze me de fijne kneepjes van het schrijversvak leren. Ik vind het geweldig. En na zo’n twee jaar is ie af….. En eigenlijk was dat nóg een bevalling. Nu echt volgens het boekje. Letterlijk. “PREGGY” is geboren. En ik ben mega, megatrots.