Ook ik ben stukgewaaid is een collectie van notities over aanhoudende rouw. Tien jaar na het verlies van haar moeder stelt Emma van Meyeren vast dat rouw niet verwerkt kan worden. In plaats van het verwerken van verlies te positioneren als het ultieme doel, onderzoekt zij de mogelijkheden voor een blijvend ambivalente houding tegenover haar verlies.
In drie essays bespreekt zij de rol van nostalgie en melancholie in het rouwproces, en doet ze suggesties voor nieuwe omgangsvormen met rouw aan de hand van somatische rituelen en metaforen.