‘Weet je hoeveel visjes er over blijven als er vijf verdrinken?’ ’Tien, zei ik toch al?’ ‘Fout.’ Opnieuw die betoverende lach die je gevaarlijke dingen kan laten doen. Lotte was er zeker van toen ze ‘ja, ik wil’ zei op haar trouwdag. Trouwen is voor altijd. De waarheid is echter anders, ontdekt ze als ze anderhalf jaar later zonder man, maar mét kat in een studio belandt. Ze neemt zich voor om geen relatie meer aan te gaan. Zelfs niet met die irritante Sander die ze ineens overal tegenkomt. Sander is helemaal niet op zoek naar een relatie met wie dan ook. Hij vindt zijn leven prima zoals het is met zijn vrienden en zijn liefde voor kunst. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan en dan is daar de vrouw die kan lachen om zijn flauwe mopjes over vissen. De vrouw die meer doet dan ze beseft. Maar is het voor Lotte ook genoeg om weer te durven?