In De Vertellingen van Duizend-en-een-nacht doodt de sultan Schahriar zijn vrouw, nadat zij hem heeft bedrogen. Hierna trouwt hij elke dag met een nieuwe vrouw, die, voordat zij de kans krijgt hem te bedriegen, de volgende ochtend wordt omgebracht. Scheherazade, zijn laatste echtgenote, vertelt haar man iedere nacht een verhaal dat zij afbreekt vóór het moment dat zij ter dood zal worden gebracht. De sultan wil graag weten hoe het verhaal verder gaat en spaart haar. Het verhaal wordt de volgende nacht afgemaakt, maar dan begint zij met een nieuwe vertelling die weer met een cliffhanger eindigt. Zo gaat dat 1001 nachten door en Scheherazades executie wordt telkens uitgesteld. We weten hoe het afloopt in De Vertellingen: uiteindelijk gaat de sultan van haar houden en schenkt haar gratie. In Théophile Gautiers novelle De duizend en tweede nacht zit Scheherazade echter op het laatst zonder verhaal. Zij gaat op bezoek bij de dichter in Parijs en vraagt hem of hij haar aan een nieuw verhaal kan helpen… Théophile Gautier (1811-1872) was een Franse dichter en schrijver, bevriend met onder anderen Flaubert en Baudelaire, die zijn Fleurs du mal aan Gautier opdroeg. Een ander werk van Gautier, Mijn eigen dierentuin, een geestig verslag over de katten en honden in zijn leven, verscheen eerder bij De Wilde Tomaat.