Sinds mijn nuchterschap ga ik in therapie. Ik heb ongeveer (ruw geschat) 500 uur therapie achter de rug. Geloof mij, als je dit vertelt dat je zoveel uur therapie achter de rug hebt kijken mensen mij vaak vreemd aan. Mijn ouders trekken ook hun haren soms nog uit. Eén vraag die regelmatig terugkomt is de volgende: “Waarom blijf je daar toch naartoe gaan?“ • Wat is therapie? Eerst wil ik even een verduidelijking geven wat voor mij therapie inhoudt. Voor mij is een therapeut een persoon: – waar je zaken aan kan vertellen – die naar je luistert – die je steunt – die naast je staat – die je een veilig gevoel geeft – die jou laat uitpraten – (die je begrijpt) – waar je jezelf kan bij zijn – waar je ALLES kan tegen vertellen – die oordeelvrij naar jou kan luisteren – die jou feedback geeft – die jouw schaduwkanten aan het licht brengt Er wordt alswaar een ‘veilige’ (kunstmatige) omgeving gecreëerd waar je dus jezelf kan zijn. Dat kan jou een ‘boost’ geven om ook jouw eerlijke en authentieke zelf in de wereld te gaan zetten. In therapie kan je de kracht vinden om er tegen aan te gaan (in het leven) & volledig jezelf te worden!